بیش از ۷۰ درصدسطح کره زمین را آب پوشانده است با وجود این حجم عظیم آب تنها ۵/۲ درصد از آب های کره زمین شیرین و قابل شرب می باشد.سهم صنعت از مصرف آب در ایران حدود ۲ درصداست.بخش کشاورزی بزرگ ترین مصرف کننده منابع آب شیرین دنیاست که در حدود ۷۰ درصد مصرف آب شیرین دنیا را به خود اختصاص داده است.در ایران نیز عمده ترین مصرف کننده آب شیرین ،بخش کشاورزی حدود ۹۲ درصد است.
در حال حاضر تعداد ۱۴۴۵۱ واحد آب شیرین کن در سراسر دنیا وجود داردکه بیش از ۶۰ میلیون متر مکعب در روز آب تولید می کنندو انتظار می رود این تعدادواحد تا سال ۲۰۲۰ به صدو بیست میلیون متر مکعب در روز برسد که چهل میلیون متر مکعب آن تنها برای خاور میانه پیش بینی شده است.
به‌طور کلی ۵ فن‌آوری به منظور خارج کردن وزدودن نمک و دیگر مواد جامدازآن وجود دارد که عبارتند از: تقطیر (Distillation)، اسمز معکوس (Reverse osmosis)، الکترودیالیز (Electro Dialysis)، تبادل یونی (XI) و نمک‌زدائی انجمادی (Freeze Desalination).
به نظر می رسد از میان آمار موجود در مورد تعداد آب شیرین کن ها، تنها در خاور میانه و جزایر قناری کارخانه های نمک زدایی بخشی از سامانه ی آبرسانی کشور را به عهده دارندو بقیه موارد در بخش های کوچکی عهده دار تامین آب شرب هستند..تنها در عربستان سعودی دو هزار کارخانه نمک زدایی نصب شده که تولیدآن هایک چهارم تولید جهانی است.کارخانه های بزرگی در اسراییل، سنگاپور و استرالیادر دست ساخت است.در سال ۲۰۰۷سی کارخانه بزرگ نمک زدایی برای استقرار در اقیانوس کبیر درسواحل کالیفرنیادردست طراحی بود.
در کنار تولید آب شیرین و حل بحران کم آبی توسط آب شیرین کن ها مشکلاتی نیز از طرف این فن آوری برای محیط زیست ایجاد می شود :
۱- کارخانه های آب شیرین کن انرژی بالایی را مصرف کرده و منتشر کننده گاز های گلخانه ای هستند.جان آرچر نویسنده ی استرالیا یی در کتاب خود به نام قرن بیستم تشنه که در مورد بحرا ن آب است ذکر نموده که یک کار خانه آب شیرین کن با ظرفیت اولیه تولید انرژی مصرف می کند که معادل ۲۳۲۰۰۰ تن گاز گلخانه ای منتشر می کند. آب شیرین کن ها تولید کننده فراورده فرعی کشنده ای هستند.
۲- فراورده ای جانبی که در حین شستشو و تعمیر الیاف های اسمز معکوس به صورت ترکیبی از سموم ،آب شور غلیط شده با سایر مواد شیمیایی و فلزات سنگین به محیط زیست وارد می شود.و هم چنین پساب خروجی از آب شیرین کن که به طور مستقیم وارد دریا می شود.
۳- آب شور وارد شده به آب شیرین کن ممکن است دارای آلودگی های خطرناکی باشند که توسط صافی های کارخانه تصفیه نشوند این مواد شامل انواع ویروس ها ،باکتری ها،آلودگی های شیمیایی مانند پسماند ها و ضایعات دارویی است.البته این مشکل بیشتر در مکان هایی بیشتر مشهود است که فاضلاب ها مستقیم وارد دریا می شودو وارد آب شیرین کم ها می شود.به طور مثال سیدنی روزانه یک میلیون متر مکعب فاضلاب وارد دریا می کند که مسقیما هم وارد آب شیرین کن می شود .
