یا می دانستید وقتی با کفش وارد خانه می شوید، کلی گرد و غبار و آلرژن و میکروب وارد خانه تان می کنید؟ خیلی از آلاینده ها و آلودگی هایی که وارد خانه می شوند، ناشی از همین مساله است: وارد شدن به خانه با کفش.
شیارهای ته کفش، فضای مناسبی برای جمع شدن آلودگی هایی است که گاهی جدا کردن شان از ته کفش کار بسیار سختی است؛ آلودگی هایی که ما از محل کار، خیابان، فروشگاه، ورزشگاه، توالت های عمومی و هر مکانی که در طول روز به آن جا پا گذاشته ایم، با خودمان به خانه می بریم.
این آلودگی ها می توانند در لابه‌لای پُرز فرش ها، موکت ها و سنگفرش های خانه جمع و مخفی شوند و به راحتی اعضای خانواده را آلوده کنند.
نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که در کف کفش ها، به طور متوسط، ۶۶ میلیون میکروب وجود دارد. در این مطالعه، دانشمندان دانشگاه آریزونا، ۹ گونه ی مختلف باکتری را در کف کفش افراد شناسایی کردند که باعثبیماری های گوارشی یا عفونت چشم و عفونت های ریوی می شوند.
نتایج این مطالعه نشان می دهد باکتری هایی که به کف کفش می چسبند، بیش از هر سطح دیگری به حیات خودشان ادامه می دهند؛ چون وقتی ما راه می رویم دایما مواد جدیدی به کف کفش مان می چسبند که باکتری ها می توانند از آن به عنوان تغذیه ی خود، استفاده و رشد کنند.
این محققان با بررسی سطوح کاشی و سرامیک کف منازل متوجه شده اند که در بیش از ۹۰ درصد موارد، باکتری ها و میکروب های کف کفش به سرامیک های کف پوش منازل می چسبند و این در حالی است که تعداد میکروب ها در پرزهای قالی و موکت از این هم بیشتر است.
محققان بر این باور هستند که کف کفش های ما از کاسه توالت هم کثیف تر است؛ چون در کف کاسه توالت حدود ۱۰۰۰ میکروب زندگی می کنند ولی عدد و رقم میکروب ها در کف کفش ها به میلیون ها می رسد.
نوزادان و کودکان نوپا اولین کسانی هستند که می توانند میزان زیادی از این آلودگی ها را دریافت کنند زیرا آن ها دایما در حال جست و خیز و چهار دست و پا یا سینه خیز رفتن روی زمین هستند و هر شی ای که سر راه شان باشد را به دهان فرو می برند. اشیایی که ممکن است با وارد شدن کفش آلوده ی شما به خانه، آلوده شده و آن ها را بیمار کند.
بعد از نوزادان و کودکان نوپا، سالمند‌ان و مبتلایان به آلرژی یا آسم، زنان باردار، بیماران با سیستم ایمنی ضعیف(مانند بیماران مبتلا به انواع سرطان یا ایدز) در معرض بیشترین خطر آلودگی ناشی از کفش ها هستند.
