امروز متفاوت تر از قبل قصد معرفی درختی با نام توسکا را داریم به همین منظور عکس هایی از درخت توسکا و اطلاعاتی در رابطه با این درخت را برای شما عزیزان تهیه کرده ایم این درخت برای مناطقی کاربرد دارد که پر آب و دارای رطوبت بالاست به خاطر اینکه درخت توسکا بسیار آب را جذب می کند و آن را زمین های مرطوب و علفزارهای باتلاقی و ماندابها و زهکشی خاک به فراوانی می کارند
توسکا، توسه یا رازدار (رزدار) نام گونه ای از درختها و درختچههای جنگلی از خانوادهٔ غان است. این درخت از نوع گیاهان خزان کننده است و به وسیلهٔ باد گرده افشانی می کند.در دنیا بیش از ۳۰ نوع از گونهٔ توسکا وجود دارد که تنها دو نوع از آن با نام های توسکای ییلاقی (سردسیر) و توسکای قشلاقی (گرمسیر) در ایران رشد می کنند که عمر آنها معمولاً تا ۱۰۰ سال است و رشد نهایی آنها در ۵۰ سالگی قطع می شود. توسکا درختی رطوبت پسند به شمار می رود؛ بدین معنی که دارای قدرت جذب آب بسیار زیادی است و در زمین های مرطوب و یا باتلاقی دارای رشدی سریع می باشد.
نام
در فرهنگ دهخدا، توسکا به صورت «توسه» و «توسِکا» (به کسر سین) آورده شده است.این در حالی است که امروزه نام این درخت با س ساکن تلفظ می شود: توسْکا. این نام ریشه در طبری باستان دارد. نام این درخت در گیلان و لاهیجان «توسه» (در لاهیجان سیاه توسه و سفیدتوسه)، در رودسر «توسا» و در گرگان و مازندران «توسکا» (در نور: تسکا) است. در مناطقی مانند آستارا، طالش و طالقان این درخت «رازدار» (یا رزدار) نام دارد که «دار» در زبان های این مناطق به معنی «درخت» است (و توجه شود به ترکیب «دار و درخت» در فارسی امروز)
بوم شناسی
توسکا بومی قارهٔ اروپا و جزایر بریتانی است.محل رشد توسکا معمولاً در مناطق پر آب، مانند حاشیهٔ رودخانهها و سواحل، و همچنین حاشیهٔ جنگل هاست و داخل جنگل به ندرت رشد می کند. این درختان در تمامی کرهٔ زمین موجود هستند و دامنهٔ انتشار آنها از ژاپن به سمت آسیای شرقی و شمال هیمالیا و سپس درون اروپا و شمال آفریقا ادامه دارد. در قارهٔ آمریکا نیز از شمال قاره و بخش شرقی کانادا، آنتاریو به سمت غرب و سپس جنوب و منطقهٔ غربی آمریکای جنوبی و رشته کوه آند و نیز در شیلی پراکنده اند.
این گونه فقط در بخش شمالی ایران وجود دارد و در جنگل های مازندران و گرگان و گیلان، مناطق جنگلی طالقان، لاهیجان، آستارا و طالش که همه دارای خاکی مرطوب هستند، رشد می کند.
ویژگی ها
ارتفاع درختچه های تیرهٔ توسکا معمولاً کم است، اما در شرایط ایده آل و مناسب (مانند زیاد بودن درجهٔ مرطوبی خاک و غنی بودن آن) ارتفاع آن تا ۲۱ متر نیز می رسد.
برگها در این گونه، بیضی و مدور، با پایه ای گوه شکل و متناوب (پر موج) و دارای سطحی چسبنده و حاشیه ای دندانه دار و همچنین رگبرگهای شانه ای شکل هستند. گلها چوبی و با شکل نامشخص (معمولاً به صورت کروی) بوده و در ابتدای بهار و قبل از رویش کامل برگ ها ظاهر می شوند. شاخههای آن خاکستری رنگ با لکه های قهوهای است به وسیلهٔ جریان باد گرده افشانی می کنند و میوهٔ آن شبیه به توت کال است
در میان درختانی که در جنگل های شمال ایران وجود دارند، توسکا زودتر از بقیهٔ درختان جوانه می زند و آخرین درختی است که برگ های آن زرد می شود.
چوب
توسکا دارای چوبی نرم است. چوب بریده شدهٔ توسکا در هنگام پاییز سفید رنگ است و لی لحظاتی بعد از برش به قرمز متمایل می شود و سپس به رنگ صورتی روشن درمی آید و به همین رنگ می ماند.
میوه
همچون تمام درختان خانواده غان، کت کین ها (به انگلیسی: catkin) یا میوه های نر و ماده هردو در یک درخت قرار دارند. کت کین های نر در پاییز ظاهر می شوند و ماده ها در اواخر زمستان و اوایل بهار در میان شاخه های تیره تر. رنگ نرها سرخ تیره است و نزدیک به ۱۰ سانتیمتر طول دارند و با فلسهای سپرمانندی پوشیده شده اند که بساک و گردهها را از باران و بادهای نارس و نابهنگام محفوظ دارد.
منبع:دکتر سلام
