افسطین با نام ابسطین (artemisia absinthium) نیز نام برده می شود. نام فارسی آن مروه (Marveh)، گیاهی است از تیره کاسنی، در ارتفاعات میروید، علفی و پایا بوده و ارتفاع آن حدود چهل تا شصت سانتیمتر است و گلهای زرد زیبایی دارد. برگهای ان متناوب با بریدگی های باریک و عمیق و سطح برگ ها پوشیده از تارهای فراوان دارای گل های لوله ای و زبانه ای است.
گل ها و شاخه های جوان این گیاه مصرف دارویی دارد و در برگها و گلهای آن چند نوع ماده داروئی و اسانس موجود است که یکی از مشهورترین آن ها ماده تلخی است به نام افسطین. مزاج این گیاه گرم و خشک بوده و گیاهی است مقوی برای قلب، تب بر، مدربول، ضد کرم های لوله ای و بسیار انگل های دیگر، اشتها آور، قابض، اسهال های سرد مزاج، دافع صفرا، دافع اخلاط بلغمی، ضد عفونی کننده. شربت آن جهت معالجه تب های نوبه ای سرد مزاج مصرف میشود و مقدار خوراک این دارو دو مثقال از دم کرده آن است. یکی از داروهایی است که برای مداوای اقسام سرگیجه های سرد مزاج مفید است و اگر از آب جوشانده آن به دهان کسانی که سکته زده اند بریزید و خورده شود برای افراد سکته زده مفید است. به هر عضوی که بخواهند خون در آن بیشتر جریان پیدا کند مقداری عصاره افسطین یا از جوشانده آنرا در آن عضو ضماد مینمایند. خون را به عضو جذب می کند و در عضو جربان خون زیاد می شود. از این جهت است که وقتی لکه سفیدی در روی سیاهی چشم پیدا می شود آنرا بخورافسطین میدهند تا زایل گردد.
به گزارش مجله پزشکی دکتر سلام، هرگاه افسطین را در روغن بادام تلخ بجوشانند تا خوب حل شود سپس مقداری به روغن صاف شده آن زهره بز یا گاو اضافه کنند داروئی بسیار مفید برای چرک گوش خواهد شد و ریخت آن در گوش های چرک کرده چرک را بزودی خشک می نماید.
