لژیونلا باکتری سرما دوستی است که در سیستم های تهویه زندگی می‌کند و موجب بروز عفونت ریه می شود.
دکتر حمید عمادی متخصص بیماری های عفونی در گفتگو با باشگاه خبرنگاران گفت:در آب کولر و سیستم های تهویه مطبوع باکتری سرما دوستی با عنوان لژیونرها زندگی می‌کند که این باکتری در سیستم های تهویه مطبوع بیمارستانها، هتل ها و مراکز تجاری به وفور دیده می‌شود.
وی با بیان اینکه این باکتری از طریق سیستم تهویه به فضا وارد می شود استنشاق هوای محیط موجب ورود باکتری به مجرای تنفسی و عفونت ریوی می شود که تب ، سرفه، اسهال و کاهش سطح هوشیاری از جمله علائم ابتلا به این باکتری است.
عمادی خاطرنشان کرد: انجام آزمایش سرولوژی خون برای یافتن آنتی ژن باکتری ضروری است همچنین با درمان آنتی بیوتیکی و تعویض مداوم آب سیستم تهویه می توان از بروز این بیماری تا حد امکان جلوگیری کرد.
نموفیلا باکتری مولد بیماری لژیونلا می‌تواند به مقدار اندک و به‌طور طبیعی در منابع آبی نظیر برکه‌ها، رودخانه‌ها و مخازن آب یافت شود. ممکن است این باکتری در برج‌های خنک‌کننده سیستم‌های تهویه هوا، کندانسورهای تبخیری و دستگاه‌های تولید چشمه‌گردابی مصنوعی نیز وجود داشته باشد.
درصورت ایجاد شرایط زیست‌محیطی مناسب، باکتری لژیونلا تکثیر شده و ممکن است به سطحی خطرناک برسد. این افزایش باکتری لژیونلا می‌تواند منجر به اپیدمی و خطر ابتلای افراد مستعد به این بیماری شود. نخستین مورد بیماری لژیون‌ایرز در سال۱۹۷۶ در فیلادلفیا و هنگام شیوع مرموز آنفلوانزا در میان ۲۲۱ عضو حاضر در جلسه‌ای در لژیون آمریکا شناسایی شد که به پنومونی شدید مبتلا شدند و ۳۴تن از آنها نیز جان خود را از دست دادند.
اخیرا محققان کشف کرده‌اند که مردان، به‌ویژه مردان میانسال یا مسن، بیشتر از زنان مستعد ابتلا به بیماری لژیون ایرز هستند و افراد سیگاری یا افراد که از مشکلات ریوی رنج می‌برند، بیشتر با خطر ابتلا به این بیماری مواجه هستند.
چگونه انسان به باکتری لژیونلا آلوده می‌شود؟
معمولا باکتری لژیونلا نموفیلا از طریق استنشاق و هنگامی که در قطرات ریز آب موجود در هوا معلق است، وارد ریه انسان می‌شود. به‌طور طبیعی دوره کمون یا نهفتگی این بیماری ۲هفته است و ابتدا با علائم شبه‌آنفلوانزا شامل تب، لرز و سرفه‌های خشک ظاهر می‌شود. در موارد بسیار حاد می‌تواند مشکلات معدی-روده‌ای، از‌کار‌افتادگی سیستم عصبی، اسهال و در نهایت حمله بیماری پنومونی ایجاد کند.
درصورت وجود دمای زیر ۲۰تا ۴۵درجه سلسیوس، تعداد باکتری لژیونلا افزایش می‌یابد. گرد و خاک، محل تجمع جلبک‌ها، لجن یا مواد ارگانیک یک منبع طبیعی غذایی برای این باکتری به‌شمار می‌رود. شیوع این بیماری، مستلزم وجود نوعی سیستم توزیع‌کننده که بتواند بخار آب تولید کند، (چشمه‌های آب، برج‌های خنک‌کننده یا استخرهای شنا) است.
اکثر افراد مبتلا به بیماری لژیون ایرز احساس بیماری نمی‌کنند و از هیچ نوع عوارض بیماری رنج نمی‌برند. این بیماری همچنین به‌طور مستقیم به افراد دیگر سرایت پیدا نمی‌کند و تنها می‌تواند از طریق دستگاه‌هایی نظیر دستگاه تهویه هوا یا سیستم‌های گرمایشی مرکزی منتشر شود. به همین دلیل احتمال شیوع این بیماری در میان افرادی که در خانه سالمندان و در مراکز مراقبتی زندگی می‌کنند و همچنین بیماران بیمارستانها بسیار زیاد است و سیستم‌های آبی این نوع مراکز باید تحت کنترل و مراقبت ویژه قرار داشته باشند.
