پیش بینی ها حاکی از آن است که تا پایان دهه جاری، هر صنعتی در دنیا با تحولی سیستماتیک در برنامه ریزی استراتژیک، فرآیند تولید و مدل های کسب وکار خود مواجه می شود. موسسهSustainability که از بیش از ۱۲۰۰ کارشناس جهانی در ۸۰ کشور مختلف نظرسنجی کرده، به این نتیجه رسیده که کمبود آب در سال های آینده درک عمومی از ارزش آب را تغییر داده و دولت ها و شرکت ها را بر آن داشته تا آب بهداشتی را نه یک کالا، بلکه یک منبع با ارزش بدانند. در این نظرسنجی که با همکاری موسسه تحقیقاتی GlobeScan صورت گرفته، این سوال مطرح شده که «کدام تکنولوژی ها یا تغییرات رفتاری در این دهه به مشکلات کمبود آب می پردازند؟» کارشناسان ۱۰ راهکار مشترک زیر را در پاسخ عنوان کردند:

۱) آموزش برای تغییر روند مصرف و سبک زندگی
مقابله با دوره کم آبی نیازمند تحول اساسی کلیه اشکال مصرف است؛ از مصرف شخصی گرفته تا زنجیره های عرضه شرکت های بزرگ مانند جنرال الکتریک. مهم ترین وظیفه این است که اطمینان حاصل شود این مشکل در سطح دنیا درک شده است.

۲) اختراع تکنولوژی های جدید حفاظت از آب
در مناطقی که سفره های آب زیرزمینی در حال خشک شدن است و بارندگی کم و غیرقابل پیش بینی شده، نوآوری مورد نیاز است. البته در تلاش برای ترویج این نوآوری ها و اختراع تکنولوژی های ذخیره سازی، مصرف انرژی باید مد نظر قرار گیرد.

۳) توسعه روش های آبیاری در کشاورزی
۷۰ درصد آب شرب دنیا در کشاورزی مورد استفاده واقع می شود. توسعه آبیاری می تواند فاصله عرضه و تقاضا را کم کند. در موارد مشخص، آبیاری نامناسب تاکنون توانایی کشاورزان را برای تهیه غذا تضعیف کرده است. اگرچه تکنولوژی جدید راهکاری جذاب به نظر می رسد، اما کارشناسان جهانی اشاره می کنند که در برخی موارد، مانند سیستم های کشاورزی کالیفرنیا، داستان های موفقی در این زمینه رخ داده است.

۴) قیمت گذاری مناسب آب
به گفته کارشناسان سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه (OECD)، افزایش قیمت آب می تواند به کاهش هدرروی و آلودگی آن کمک کند. به همین منظور، سیستم های قیمت گذاری که در بیشتر کشورها کهنه و منسوخ شده اند و اطلاعات غلط ارسال می کنند، باید اصلاح شوند. همچنین روند قیمت گذاری در کشورهای مختلف متفاوت است.

۵) توسعه کارخانه های نمک زدایی با مصرف کم انرژی
نمک زدایی با تکنیک تبخیر آب دریا برای به دست آوردن آب شیرین و نیز روش اسمز معکوس که طی آن آب شیرین با اعمال فشار فیزیکی به آب دریا به دست می آید، صورت می گیرد. تکنیک تبخیر آب به شکل نصب تجهیزاتی در کنار دیگ های بخار در نیروگاه های برق صورت می گیرد. اما مصرف انرژی در روش اسمز معکوس کمتر از تبخیر آب است. در منطقه خاورمیانه که به دلیل کمبود بارندگی و آب های زیرزمینی، کمبود آب مطلق وجود دارد، استفاده از چاه و پمپ های آب باعث تقلیل آب های زیرزمینی شده است. بر این اساس، پروژه های نمک زدایی آب دریا با هزینه ای بالادر برخی کشورهای این منطقه اجرا می شود. در حقیقت، خاورمیانه نزدیک به ۵۰ درصد بازار نمک زدایی آب دریا در جهان را به خود اختصاص داده است. نمک زدایی تاکنون یکی از روش های بسیار پرمصرف انرژی برای مقابله با کمبود آب بوده است. اما کشورهایی هستند که با روش های خلاقانه توانسته اند هزینه های آن را تا حدی کاهش دهند. مثلاعربستان سعودی از تجهیزات انرژی خورشیدی برای تامین انرژی این روش استفاده می کند یا بریتانیا در رویکردی متفاوت نمک زدایی را در مقیاسی کوچک تر و فقط برای کشاورزی مورد استفاده قرار می دهد.

۶) توسعه حوزه های آبخیز
سیستم های آبخیز برای مناطقی که هیچ گونه منابع آبی پایداری ندارند بسیار ضروری است. کشورهایی مانند هند و پاکستان که بدترین تاثیرات را از تغییرات آب و هوایی متحمل می شوند، به سیستم های جمع آوری آب باران روی آورده اند. این تلاش ها کنترل بر منابع آبی را بیشتر می کند.

۷) وضع و اجرای سیاست ها و قوانین بهتر و ایجاد مشارکت های بین المللی
از آنجا که کمبود آب امنیت غذایی و مساله آلودگی را هم دچار پیچیدگی می کند، دولت ها باید نقش خود را در این زمینه بازتعریف و قوانینی جدی برای تضمین دسترسی به آب سالم وضع کنند؛ از جمله قوانینی برای منع تخلیه فاضلاب در رودخانه ها و دریاچه ها.
به علاوه، درست است که انعقاد توافق نامه های بین المللی در مورد منابع طبیعی کار دشواری است (کنفرانس ۲۰۰۹ تغییرات آب وهوایی سازمان ملل در کپنهاگ شاهد این مدعا است)، اما سیاست گذاران باید تلاش های خود را در این زمینه ادامه دهند.

۸) مدیریت کلی اکوسیستم ها
به شکلی ساده، مدیریت کل نگرانه به معنی اتخاذ رویکردی عملی و متداول برای نظارت بر منابع آبی است که اهداف اقتصادی، فرهنگی و بوم شناختی را مورد توجه قرار می دهد. در واقع، کلیت از مجموع اجزا بزرگ تر است و هر وجهی مرتبط به دیگر وجوه است و بر آنها اثر می گذارد. نمونه های خوب مدیریت کل نگرانه جوامعی هستند که در عین حال که کارخانه های تصفیه فاضلاب دارند، به فکر مشارکت با تولیدکنندگان انرژی پاک هستند تا از فاضلاب به منظور کشت خزه های دریایی و دیگر محصولات سوخت زیستی استفاده کنند. این محصولات نیز به نوبه خود مواد مغذی را اشباع و فاضلاب را تصفیه می کنند و به میزان قابل توجهی از هزینه های تصفیه در کارخانه می کاهند.

۹) توسعه زیرساخت های توزیع
زیرساخت های ضعیف هم به بهداشت آسیب می رساند و هم به اقتصاد. زیرساخت های ضعیف باعث هدرروی منابع، افزایش هزینه ها و کاهش کیفیت زندگی می شود و باعث می شود بیماری های قابل پیشگیری مرتبط با آب آلوده در جوامع آسیب پذیر، به خصوص کودکان شیوع یابد. این مشکل فقط منحصر به کشورهای در حال توسعه نیست و در کشورهای توسعه یافته ای مانند آمریکا نیز ترکیدگی لوله یا سرریز تصفیه خانه های فاضلاب مرتب رخ می دهد.

۱۰) کاهش رد پای شرکت ها
صنعت حدود ۲۲ درصد آب کل دنیا را مصرف می کند. این یعنی شرکت های تولیدی به طور مستقیم و غیرمستقیم از آب برای تولید کالا– حتی آب معدنی– استفاده می کنند. با توجه به اهمیت تولید پایدار و افزایش کمبود آب، هزینه های بخش صنعت از این لحاظ باید مورد بازبینی قرار گیرد.