گیاه زنجبیل یا Ginger Officinale بومی جنوب شرقی آسیا، هند و چین می باشد. اگرچه معمولا از زنجبیل به عنوان ریشه آن گیاه نام برده میشود ولی در اصل قسمت مورد استفاده این گیاه، ساقه متورم شده زیرزمینی آن است که ریزوم نام دارد. اثرات درمانی زنجبیل به زمان های بسیار دور بر می گردد.
سازمان بهداشت جهانی نیز زنجبیل را به عنوان مکمل غذایی در نظر گرفته است.
مطالعات متعدد نشان داده است که این گیاه جهت کاهش علایم آرتروز بسیار سودمند است. در این بیماری تولید برخی از سیتوکین های التهاب زا نقش مهمی در بروز درد و التهاب ایفا می کند. مطالعات نشان داده اند که مهار ترکیبات التهاب زا می تواند به کاهش درد در این بیماران کمک کند. به علاوه کاهش درد یکی از مهمترین اهداف درمانی در افراد مبتلا به آرتروز زانو می باشد. زنجبیل با دارا بودن ترکیبات فعالی نظیر جینجرول (Gingerols) قادر است به کاهش التهاب و در نتیجه تسکین درد در آرتروز کمک زیادی کند.
در مطالعه ای که در دانمارک صورت گرفت مشخص شد که مصرف زنجبیل موجب تسکین درد بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید، استئوآرتریت و ناراحتی عضلانی می شود. همچنین در بررسی دیگری بیماران اظهار کردند مصرف زنجبیل نسبت به داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی تجویز شده در تسکین درد، التهاب و خشکی حرکت پاسخ بهتری می دهد.
مقدار و روش مصرف زنجبیل
مقداری که برای درمان روماتیسم یا آرتروز گزارش شده است ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ میلی گرم ریزوم پودر شده زنجبیل در وز می باشد.
چه کسانی نباید زنجبیل بخورند؟
همچنین این گیاه باعث رقیق شدن خون میشود و مصرف آن برای بیماران هموفیلی و افرادی که از داروهای ضد انعقاد خون استفاده می کنند، ممنوع است. رنجبیل محرک قاعدگی است و مصرف بیش از اندازه آن باعث خونریزی و سقط جنین می شود. به همین دلیل خانم های باردار نیز از مصرف این گیاه منع شده اند.
مصرف زنجبیل با معده خالی باعث زخمهای گوارشی شده و بهتر است با معده خالی مصرف نشود.
اشکال دارویی زنجبیل
اشکال دارویی این گیاه، کپسول ۱۰۰، ۴۰۰، ۵۰۰ و ۱۰۰۰ میلیگرم و قرصهای جویدنی ۶۷.۵ میلیگرم میباشد و آنچه که در منزل مصرف میشود به صورت پودر است