سبز، گروهی از رنگ‌ها که ترکیباتی از آبی و زرد هستند را شامل می‌شود. سبز، بیش‌تر رنگ رشد گیاهان، زندگی جدید و بهار است. از آن‌جا که سبز، رنگ طبیعت در حاصلخیزترین وقت آن است، بنابراین رنگ تولیدمثل و درنتیجه رنگ عشاق است. سبز روشن، نشان‌گر امید در عشق‌‌های تازه است، درحالی‌که تُن‌های تیره‌تر آن، نشانه‌ی غبطه، حسد و احساسات منفی ناشی از عشق ناکام است. رنگ سبز می‌تواند در درون ساختار روان‌شناختی ما تعادلی کامل ایجاد کند. از بین همه‌‌ی رنگ‌ها، این رنگ از همه خوشایندتر است زیرا برای تمرکز روی آن، چشم هیچ نیازی ندارد که شبکیه را تنظیم کند. عقیده بر این است که سبز، حالتی از نگرش ذهنی مثبت ایجاد می‌کند و چون رنگ طبیعی گیاهان است، موجب می‌شود تا احساس ثبات و امنیت کنیم.
روانشناسی سبز
سبز را به‌عنوان یک هارمونی‌دهنده‌ی عالی می‌شناسند. این رنگ با احساسات و رفتار مثبت یا منفی ناشی از آن مرتبط است. درنتیجه، کسانی که تحت‌تأثیر سبز هستند، اغلب می‌توانند هر دوسوی یک مشکل را ببینند و معمولاً خیر و شر اخلاقی را به‌شدت رعایت می‌کنند. سبز از رنگ‌های اصلی زرد و آبی ساخته شده است؛ آبی به درک و فراست کمک می‌کند و زرد، وضوح فکر و اطمینان‌خاطر می‌آورد. بنابراین پوشیدن لباس‌های سبز، موجب تقویت سخاوتمندی -هم از نظر روحی و هم از نظر مالی- می‌شود. پوشیدن لباس‌های سبز یا قرارگرفتن در محیط سبز، به توانایی حافظه کمک می‌کند. با این حال، زیاده‌روی در استفاده از آن می‌تواند فراموشی خاطرات تلخ را با مشکل روبه‌رو سازد و درنتیجه، فرد نتواند به زندگی پرتنش خود آرامش دهد.
رنگ‌درمان‌گران معتقدند که سبز با عملکرد غده‌ی تیموس، شش‌های پایینی، قفسه‌ی سینه و شانه‌ها مرتبط است و از نور سبز به‌عنوان دارویی برای مبارزه با خستگی شدید استفاده می‌کنند.حمام نور سبز گرفتن، برای مبارزه با تهوع خوب است و در بازیابی تعادل و از بین بردن انواع سردردها مفید است. گفته می‌شود که سبز می‌تواند از شدت بیماری «کلاستروفوبی» (ترس از قرارگرفتن در محیط‌های سربسته) بکاهد و در از بین‌بردن خاطرات بسیار بد، مؤثر واقع‌شود.
سبز زیتونی:
سبز زیتونی، خصومت، احساس‌های ناکامی و آسیبی که از آن‌ها به شخصیت وارد شده است را می‌رساند. با این حال، این رنگ تنها جنبه‌ی منفی ندارد. با این‌که این رنگ نشان‌دهنده‌ی درد عاطفی ناشی از خودفریبی‌ست، قدرت شخصیت در تحمل مشکلات، درس‌گرفتن از آن‌ها و انسانی بهترشدن را نیز نشان‌می‌دهد.
سبز تیره:
سبز تیره، نشان‌گر شخصیت خودخواه و سلطه‌طلب است و افرادی که به‌طور مداوم سبز تیره می‌پوشند، اغلب عاشق خود هستند و به نیازها و خواسته‌های دیگران اعتنایی نمی‌کنند. توجه بیش از حد به جنبه‌ی تیره‌تر سبز می‌تواند نشان‌گر زندگی مملو از پشیمانی و ندامت باشد. چنین شخصی، به احتمال زیاد به‌علت نوعی مشکل در اوایل زندگی، همواره احساس نوعی خشم می‌کند.
سبز کم‌رنگ:
سبز کم‌رنگ با جوانی، شور و حال و بازیگوشی مرتبط است. سبز به‌طور غیرمستقیم، خامی و بی‌تجربه‌بودن را می‌رساند. با این حال، در بسیاری از موارد، بچه‌بودن چیز بدی نیست زیرا به انسان این توانایی را می‌دهد که شغل نامناسب را ترک کند، به مسائل با دید تازه‌ای نگاه کند و در زندگی، آغازی نو داشته باشد. متأسفانه تمایل به دودل بودن نیز وجود دارد و این نوع افراد، مقدار زیادی از وقت خود را صرف شک‌داشتن درباره‌ی بهترین عملکردی که می‌توانند داشته باشند، صرف می‌کنند.
سبز یشمی:
گفته می‌شود که سبز یشمی، روح را آرامش می‌دهد، فراست را بالا می‌برد و به انسان کمک می‌کند تا اسرار نهان جهان هستی را درک کند. حتی اگر آرزوهای یک نفر چندان بزرگ نباشد، بازهم این رنگ به او بینش فلسفی همراه با عقل سلیم می‌دهد. کسانی که سبز یشمی را دوست‌دارند، به‌طور ذاتی روشن‌بین و منطقی هستند.
